مرضیه ایزدیان مدیرمسئول کانون تبلیغاتی شباویز شایگان مدیر سایت کاربانو

مرضیه ایزدیان

مدیرمسئول کانون تبلیغاتی شباویز شایگان

مدیر سایت کاربانو

بخش فرهنگی، هنری

تابلوی افتخارات

استاد برگزیده سازمان مدیریت برنامه ریزی کشور – 1377

کارشناس نمونه در سطح ملی در وزارت بازرگانی – 1378

لوح تقدیر از انجمن ملی زنان کارآفرین

استاد برتر دانشگاه جامع علمی کاربردی از 87 در چند دوره

فعالیت ها و سمت ها

روابط عمومی صداوسیما 75-1370

روابط عمومی وزارت بازرگانی و سازمان توسعه تجارت 87-1375

مدیرعامل شرکت تعاونی بانوان شایستگان نیک افکار 83-1377

عضو سیاستگذاری شورای تحول اداری

تدریس در دانشگاه آزاد به عنوان هیات علمی- 1379

تدریس در دانشگاه جامع علمی کاربردی از 86 تاکنون

مدیر کاربانو

در بهمن سال 1342 در تهران و خانواده ای تحصیلکرده متولد شدم. پدر قاضی دادگستری بود و هیچ تفاوتی بین فرزندان قائل نمی شد هرآنچه برای پسران مهیا می کرد برای ما هم آماده بود. دوره راهنمایی و دو سال از متوسطه در مدرسه خوارزمی که به نوعی غیر انتفاعی بود درس خواندم که به دلیل جریانات انقلاب اسلامی تعطیل شد و در مدرسه بوعلی ادامه تحصیل دادم. در دبیرستان ریاضی فیزیک خواندم و علاقه شدید به معماری داشتم و آرزو داشتم جزو بانوان برجسته در معماری شوم. یکی از عواملی که سبب شد در حوزه خبرنگاری وارد شوم خانم اوریانا فالاچی بود که در آن زمان بسیار مشهور بود و با بسیاری از افراد مشهور دنیا مصاحبه انجام داده بود. تمامی مقالات و کتب ترجمه شده و مصاحبه هایش را خواندم. شخصیت مقتدر و محکمی داشتم که در بیشتر اوقات به مردها تشبیه می شدم.

سوم دبیرستان وارد جریانات انقلابی شدم. مدتی بعد عاشق همسرم شدم و با توجه به مخالفت های خانواده ازدواج کردم. اواخر تحصیل چون باردار بودم ترک تحصیل کردم. فرزند اولم سر جلسه امتحان فیزیک به دنیا آمد. سال بعد به صورت غیر حضوری در امتحانات شرکت کردم. در رشته ریاضی دانشگاه قبول شدم ولی بخاطر فرزند خردسالم نتوانستم بخوانم. همسرم دانشجوی پزشکی بود. اوایل زندگی به سختی گذشت. چون خانواده ها مخالف ازدواج ما بودند سراغی از ما نمی گرفتند و ما هم درآمدی نداشتیم. سه فرزند با فاصله سنی دو سال دارم. همسرم هشت سال در جبهه بود. بعد آن به مشهد منتقل شد و مهاجرت کردیم. وقتی برگشتیم تهران در دانشگاه آزاد در رشته ارتباطات شروع به تحصیل کردم. کارشناسی و ارشدم در رشته ارتباطات دانشگاه آزاد است. دو ترم دکترا در دانشگاه پیام نور رشته حقوق بین الملل خواندم. در دوران تحصیلات دانشگاهی در صدا و سیما مشغول شدم. علت ورود به این شغل فقط به خاطر این بود که با رشته تحصیلی ام مرتبط بود تا بتوانم تجربه کسب کنم.

روحیه کار ثابت و دولتی نداشتم. از همان اول در پی ایجاد کسب و کار خودم بودم. بخاطر اینکه خودم مجله ای چاپ کنم وارد رشته ارتباطات شدم چون آن زمان رشته خبرنگاری و روزنامه نگاری نبود. در خواست مجوز برای مجله دادم که متاسفانه چون در حوزه بانوان بود با این عنوان که؛ ترجیح می دهیم به خانم ها مجوز ندهیم، درخواستم را رد کردند. وقتی در شرکت بازرگانی کار می کردم مجوزی برای تاسیس تعاونی بانوان دریافت کردم که در زمینه طراحی و صفحه آرایی مجلات فعالیتمان شروع شد. خیلی تمایل داشتم توانمندی های بانوان را به واسطه مجله به همه نشان دهم، اما بعد 8 سال تلاش رفت وآمد باز هم مخالفت کردند. در سال 77 شرکت تعاونی شایستگان نیک افکار را راه اندازی کردیم. جزو اولین شرکت تعاونی های تخصصی بودیم که در حوزه تبلیغات و انتشارات بود. ایده ارائه خدمات خصوصی روابط عمومی به شرکتهای کوچک از همان زمان در من شکل گرفت. بعد از تعطیلی تعاونی، با دیدگاه ارائه خدمات روابط عمومی برای شرکتها، کانون تبلیغاتی را تاسیس کردم. برای شرکت ها پکیج های خاصی در قالب پلان ها، لوگوهای استاندارد، کاتالوگ، بروشور و سایت طراحی و پشتیبانی می کردیم. شرکت تعاونی ما به علت مهاجرت چند نفر از همکاران و کم شدن تعداد کارمندان تعطیل شد. بعد از آن من و پسرم و چند تن از دوستانش که یکی از آنها عکاسی صنعتی کار می کرد و دیگری مهندسی نرم افزار کامپیوتر داشت سایت شباویز شایگان را راه اندازی کردیم که متاسفانه توسط چند نفر عرب هک شد. تا بتوانیم اثبات کنیم وزارت ارشاد سایت را مسدود کرد و سایت از دست رفت. بعد از این ماجرا عضو انجمن زنان کارآفرین شدم و سایت کاربانو را راه اندازی کردیم. کارهایمان را در دو بخش تنظیم کردیم، که یکسری کارهای غرفه آرایی و تبلیغات انجام می دهند و من تمرکزم بر روی سایت کاربانو هست. در دوره ی کاری هیچ همراهی نداشتم. مادرم مخالف کار کردن من به این سبک بود. همسرم هیچ وقت مانع کارم نبود اما همیشه می گفت چرا کار خوب سازمان بازرگانی را رها کردی و الان درگیری های زیادی برای خود ساخته ای؟ متاسفانه برای دریافت تسهیلات، بانک ها به زنان ارزش حقوقی نمی دهند و باید همسر یا پدر ضمانتی دهند. گاهی برای مذاکرات با شرکت ها با پسرم می رفتم چون یک زن به رسمیت شناخته نمی شود. جامعه دیدگاه خوبی به کار بانوان ندارد و با سختی های زیادی مواجه می شویم. هیچ وقت فراموش نمی کنم وقتی برای مجوز مجله اقدام کرده بودم به من گفته بودند که خانم شما برو بچه داریت را بکن و به خانه و همسرت برس، می خواهی چیزی که نیستی را بنویسی و دچار مشکلات قضایی شوی و همسرت را جلوی در زندان بکشانی. ذهنیت خیلی از مردم منفی است. من فرزندان خوب و تحصیلکرده دارم. همیشه در کنار تربیت فرزندان و خانه داری کار هم کرده ام. همیشه این ذهنیت غلط وجود دارد که اگر زنی بیرون از خانه کار می کند دیگر از فرزند و همسر غافل می شود.

شکست های زیادی خوردم. به سختی بلند شدم و بدهی هایم را پرداخت کردم. بسیار تحقیر شدم. حتی از سوی خانواده اما ادامه دادم. کارآفرینی یعنی باور، باور به توانایی هایتان می تواند شما را کارآفرین کند. آن شناختی که فرد از خودش دارد هیچ کس نمی تواند داشته باشد. اگر باور داشته باشید حتما موفق می شوید. کارآفرین آرمان گراست و همیشه به دنبال هدف متعالی است. ثروت از طریق آرمان به دست می آید ولی کارآفرین رضایت از خود دارد و می خواهد تعداد زیادی از افراد را به کار گیرد. کارآفرینی صرفا با ایده های خودخواهانه به وجود می آید. یک کارآفرین هم به دنبال تایید دیگران است که تا حدودی برای ادامه کارش لازم است و هم به دنبال روزی رساندن به افرادی دیگر. به طبع از روح و جسم و سرمایه ای که می گذارد در این راه می خواهد بهترین ها را کسب کند. تعادل در این مسائل باعث کارآفرینی و تفاوت آن با ثروت اندوز است.

انسان هایی موفق اند که در بخش تولید تمرکز کرده اند و به پیشرفت جامعه می اندیشند نه پیشرفت انفرادی، و این به نظر من باعث تقدس تولید در هر زمینه و صنعتی است که متاسفانه در کشور ما فقط صرف شعار دادن استفاده می شود. پشتکار، همت و هدف گذاری باعث موفقیت من تا به اینجا شده است. هیچ وقت از هدفی که برای خود انتخاب کرده ام دست برنداشتم و شدیدا دنبال هدفم بودم و کار نیمه کاره ندارم . معتقدم غیر ممکن وجود ندارد. همیشه متکی به خودم بوده و منتظر کمک دیگران نیستم. همیشه مثبت فکر می کنم و دیدگاهم به زندگی مثبت است. توصیه من به جوانان برای ایجاد کسب وکار هدف داشتن و نوشتن اهدافشان است. استراتژی ها و راهکارهایشان را بنویسند و تاکتیک هایش را بدانند. گاهی هدفی را انتخاب می کنیم اما راه خاصی برایش در نظر نداریم و کم کم از اهمیتش کاسته می شود. چند شاخه نباشید و از این شاخه به آن شاخه نپرید. کاری انجام دهید که تخصص دارید اگر ندارید دنبال کسب دانش و تخصص و مشاوره گرفتن از متخصصان باشید. پیشینه افراد موفق را در حوزه خود بخوانید و از تجربیات آنها استفاده کنید تا یک راه رفته شده و امتحان شده را دوباره طی نکنید. دنبال تسهیلات دولتی نباشید آن موقع شما کارآفرین نمی شوید بلکه وابسته به دولت هستید. از توانمندی های فکری خود و سرمایه گذاران استفاده کنید.

امیدوارم ارزش بانوان به یک فرهنگ عام تبدیل شود و از توانایی های بانوان در همه عرصه ها  خصوصا مدیریت استفاده شود.