احمد صادقیان (بنیانگذار شرکت تولیدی تک ماکارون)

احمد صادقیان
بنیانگذار شرکت تولیدی تک ماکارون
بنیانگذار فرش خاطره کویر یزد
بنیانگذار شرکت تولیدی آردداران
بنیانگذار شرکت دراژه
بخش: صنعت غذا-صنعت نساجی
تابلوی افتخارات:
– لوح کارآفرین و مدیر نمونه1831
– لوح سپاس دومین جشنواره کارآفرینان برتر1831
– تندیس رعایت حقوق مصرف کنندگان در سالهای متوالی
– سیب طلایی صنایع غذایی 1831و 1831
– واحد نمونه کیفی روز جهانی استاندارد1833
– نشان ایمنی و سلامت از وزارت غذا و دارو، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی 1831
– لوح سپاس مدیر نمونه در همایش روز کارگر 1838
– لوح و تندیس رهبران کارآفرین اقتصادی 1838
– صادرکننده نمونه ملی 1831و…
فعالیت ها و سمت ها:
– رییس هیات مدیره شرکت نساجی یزد
– نایب رییس هیات مدیره شرکت رنگرزی یزد
– رییس هیات مدیره شرکت الیاف یزد
– رییس هیات مدیره شرکت توسعه صنعت لاوان(پتروشیمی)
– رییس انجمن ملی تولیدکنندگان ماکارونی
– مشاور استاندار یزد
– ریاست کمیسیون کشاورزی و صنایع غذایی اتاق ایران و …
در سال 1881در شهر میبد یزد متولد شدم. پدران ما اعتباری را برای یزدی ها کسب کردند که امروزه ما خودمان را متعهد می دانیم که این اعتبار را حفظ و به آن افتخار کنیم. من در
یک خانواده تولیدکننده به دنیا آمدم. پدر مرحومم اهل تولید صنعتی و کشاورزی بود؛ آن هم در شرایطی که از نعمت داشتن برق بی بهره بودند. فرزند سوم خانواده هستم. تحصیلات
ابتدایی ام را تا کلاس سوم در همان شهرستان میبد گذراندم. بعد با خانواده به یزد مهاجرت کردیم و ادامه تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در آنجا ادامه دادم. تحصیلات دانشگاهی ام را
در رشته مدیریت بازرگانی در دانشگاه کرمان سپری کردم. سال 1811فارغ التحصیل شدم و بعد به خدمت سربازی رفتم و در سال 11که مصادف با انقلاب مقدس جمهوری اسلامی بود
خدمتم به پایان رسید. اوایل سال 13در بخش تولیدی که پدر و خانوادم پایه گذارش بودند مشغول به کار شدم. در سال 13مشاور استاندار یزد بودم. بعد از آن به همراه خانواده بنیان گروه فرش ستاره کویر یزد را بنا نهادیم که خوشبختانه تا الان همچنان موفق عمل می کند. در ادامه در همان بخش نساجی و سایر بخش ها مانند تک ماکارون، آرددداران و دراژه در صنعت غذایی مشغول انجام وظیفه هستیم.
تمام خانواده ما پیرو اعتقاد پدر در تولید و صنعت مشغول به کار هستند. بنا به توصیه ایشان همه ما با هم هستیم و چندین واحد تولیدی را همزمان با هم اداره می کنیم. به حمدالله بالغ بر
1111نفر به طور مستقیم در این واحدها مشغول به کار هستند. زحمت اصلی را کارگران و مهندسانی می کشند که کمتر دیده می شوند. ما قدردان همه این عزیزان هستیم. اگر تولیدمان
به فرجامی رسیده حاصل تلاش و زحمات آنهاست. تولید، امر مقدسی است. پدر مرحموم تولید را یک امر صواب و مقدس می دانست. در هم کارهای خیر مانند بیمارستان و مسجد و مدرسه پیشقدم بود؛ اما اعتقاد داشت که ارزش تولید از هیچ کدام از اینها کمتر نیست؛ بخصوص آنکه نیاز جامعه اقتصاد و اشتغال است. عاشق کارگرها بود و ارتباط خوبی با آنها داشت و تا آخرین روزهای حیاتش علاقه داشت که به کارخانه برود و با کارگرها صحبت کند. یکی از علایقش این بود که در زمان تغییر شیفت کنار پنجره بایستد و از رفت و آمد کارگران و وسعت سفره برکتی که پهن گردیده لذت ببرد. بزرگترین مدرسه و دانشگاه برای من تلمذ کردن در محضر پدرم در امر تولید بود. در زمان کودکی علاقه و تفریح ما این بود که پدر ما را به محیط کار و کشاورزی ببرد. دوران سختی بود. برق نبود و فقط در بعضی ساعات شب برق می آمد. آب لوله کشی نبود. تلفن و جاده آسفالته نداشتیم. ما در چنین شرایط سختی پرورش پیدا کردیم و در کنار پدر آموزش دیدیم.
پدر این شرایط سخت را به فرصتها تبدیل می کرد. در سال 01که پدر بنیان فرش ستاره کویر یزد را بنا گذاشت، به دلیل تقارن با اوایل انقلاب اغلب شرکت ها در حال تعطیلی بودند و کسی
سراغ سرمایه گذاری برای تولید نمی رفت. اعتقاد و عزم پدر باعث شد که این شرکت موفق شود. از شاخصه های مدیریت و کارآفرینی شهامت و ریسک پذیری است که ایشان داشت. با
همین اعتقاد بود که در طی 3سال جنگ ما کارمان راپیش بردیم و توسعه دادیم و همچنان داریم کارمان را پیش می بریم. من چون وقت بیشتری را به خانواده جامعه اختصاص داده ام برای خانواده خودم کم گذاشته ام. سال اول ازدواجم 1۴1روز خانه نبودم. شما بدانید پشت هرکسی که موفقیتی پیدا کرده حتما همسر باوفا و دانا و با گذشتی هست. البته این مساله در مورد مادر من هم بود و نه تنها تحمل می کرد بلکه تشویق هم می کرد. و این درک را داشت که هنگامی که پدر کمتر به خانواده توجه میکرد داشت به خانواده بزرگتر خدمت می کرد.
جوانهای ما باید توانمندیهایشان را باور کنند. جوان های ما بسیار توانمند هستند و باید از این سرمایه های گرانبها حمایت کرد. امروزه بالغ بر ۴1میلیون جوان توانمند و تحصیلکرده داریم.
کشورهایی که بعد از لغو تحریم به ایران می آمدند این مزیت کشور ما را نسبت به سایر مزایا بالاتر تلقی می کردند. جوانها نباید منتظر سرمایه و حمایت خانواده و دولت بمانند و باید از
فرصتها استفاده کنند. کشور ما سرزمین بزرگ و توانمندی است. اگر جوانان ما خودشان را باور کنند و بتوانند این ظرفیتها را به کار بگیرند موفق می شوند. اگر مطالعه بفرمایید انسان های موفق در دنیا ثروتمند نبودند. تنها باورشان موجب موفقیت شان شده است. ضمنا همه ما مدیون جامعه و کشورمان هستیم و هریک به نوعی باید دین مان را ادا کنیم. از نقش خانواده هم نمیتوان غافل شد. در کشوری مانند ژاپن بعد از سونامی نقش خانواده خودش را به نمایش گذاشت. اگر دیدیم که بعد از آن اتفاق خانواده ها چنین رفتار قابل توجهی را از خودشان به نمایش گذاشتند برای این بوده که انسجام خانواده هایشان مستحکم هست. خانواده های ژاپنی مانند ارتش ارتباط و انسجام بسیار منظم و مستکحمی با یکدیگر دارند. یک ژاپنی برای من تعریف می کرد که برای امر ازدواج نقش مدیر کارمان در انتخاب همسر و مسائل آن کمتر از پدر و خانواده نیست. این فرهنگ است که برای ژاپن موفقیت به همراه آورده است. متاسفانه در کشور ما انسجام خانواده در حال تضعیف شدن است و ما اگر می خواهیم در کارآفرینی موفق باشیم ابتدا باید به تقویت استحکام خانواده بپردازیم.